Pleegzorg, die eerste keer...(dag 2)


Stapels papieren heb je in huis die gaan over jezelf. En dan het verlossende woord dat je als pleegouder je huis mag openstellen. Ik kon niet wachten.
Kamertje was gereed en wij hadden er zin in. Maar wat duurt wachten lang… Elke keer dat de telefoon ging kreeg ik een soort adrenaline schok. 
Uiteindelijk hebben we de eerste keer drie maanden gewacht tot er een telefoontje kwam.
We hebben twee broertjes die we graag bij elkaar plaatsen. Hebben jullie plek voor ongeveer 2 weken?
Uhmm…twee? Even overleggen. En ja…ook toen ging mijn pleegzorg hart harder kloppen. Snel een bed erbij geregeld, kamertje verbouwd. Ze konden komen.
En daar stonden ze. Twee mooie kereltjes van 6 jaar en 8 jaar. Door hun eigen moeder gebracht. Het verscheurde mijn hart. Hoe moeilijk moet het zijn om je eigen kinderen weg te brengen en achter te laten bij mensen die je niet kent. Bij het afscheid heb ik haar gezegd dat ik heel goed voor haar kerels zou zorgen. Tranen stonden in mijn ogen.
Het afscheid was heftig. Hoe graag je ook voor deze kinderen wil zorgen, ze wilden ons niet. Ze wilden mee met hun ‘mama’.
De weken die volgden waren heftig. Veel emoties bij de twee kereltjes, bizarre verhalen, proberen weg te lopen. 

Was dit pleegzorg? Ik heb regelmatig de telefoon gepakt om advies te vragen aan mijn pleegzorgwerker als er weer een de benen had genomen. Na 4 weken hield de plaatsing voor de jongen van 8 jaar op. Wij konden niet bieden wat hij nodig had. Hij ging naar een observatiegroep. Weer een hele heftige situatie, omdat de broers uit elkaar werden gehaald. De hele situatie was nog onduidelijk, dus de plaatsing duurde ook langer.
Uiteindelijk is het kereltje van 6 jaar in totaal 7 maanden bij ons geweest. Daarna kon hij weer bij zijn moeder wonen en ook zijn grote broer is weer naar huis gegaan.
Zo`n eerste ervaring gaat je niet in de koude kleren zitten. We hebben toen als gezin ook echt een paar maanden op adem moeten komen. Om vervolgens weer ‘open’ te gaan. Want ons hart blijft kloppen voor die kinderen die zo hard een veilig en liefdevol plekje nodig hebben.