Inmiddels is het al bijna 5 maanden geleden dat wij de sleutel kregen van ons droomplekje. Als ik dat zo type denk ik ‘Vijf maanden alweer?’ Een standaard zin, maar wat gaat de tijd toch snel. Begin dit jaar wisten we nog niets van deze stap die we genomen hebben. Heel bizar eigenlijk!
Maar goed, hoe is het met ons nu we naar het noorden zijn
vertrokken? Wel twee uur rijden om weer naar onze vertrouwde omgeving te komen.
Om het kort te zeggen, het gaat goed! De kinderen hebben hier hun plekje op
school al veroverd. Er worden weer vrienden gemaakt en hun leven vult zich
weer. Ik ben daar zelf best verbaasd over. Natuurlijk zeg je van te voren dat
kinderen flexibel zijn, maar zo flexibel….Dat had ik echt niet verwacht.
De vriendjes en vriendinnetjes die ze hadden worden natuurlijk ook echt wel gemist. Er worden kaartjes geschreven of gebeld. En we rijden regelmatig even naar het midden van het land. De twee uur durende rit is inmiddels heel normaal. Grotere auto, zodat de hond ook nog makkelijk mee kan en wij relaxed kunnen rijden. Soms voel ik mij net de koningin met al die luxe om mij heen.
Je start een soort van nieuw leven op een nieuwe plek.
Mensen weten niets van je. Dat lijkt heel lekker, maar is soms ook best lastig.
Vooral in deze coronatijd waar je geacht wordt om vooral voor/bij jezelf te
leven. Activiteiten op school en in het dorp gaan niet door met ouders erbij.
Gelukkig zitten de kinderen op school en moet je dus de deur uit, waardoor je
mensen ziet en spreekt.
Maar echt investeren en opbouwen van contacten is nu nog lastig. Maar misschien herken je dat wel zelfs al ben je niet verhuist. Gelukkig hebben we internet en een telefoon. En we hopen maar op een goede zomer!
En de plek waar we wonen…daar kan ik heel duidelijk over zijn. Heerlijk! Ik zal er komende tijd meer over schrijven en laten zien, want er is genoeg over te vertellen.